การกำหนดคุณสมบัติทางกลสำหรับสกรู

ความต้านทานแรงดึงกำหนดว่าต้องรับน้ำหนักตามแนวแกนได้มากเพียงใดโดยไม่แตกหัก หากมีการทดสอบสกรูขนาดเต็ม ความแข็งแรงของการยืดตัวสามารถประมาณได้เท่านั้น ภายใต้ ISO 898 ส่วนที่ 1 ความแข็งแรงของการยืดตัวที่แน่นอนและการยืดตัวหลังจากการแตกหักสามารถกำหนดได้โดยใช้ตัวอย่างที่ผ่านการกลึง ข้อยกเว้นคือสกรูสแตนเลส A1 ถึง A4 (ISO 3506)

ค่าความแข็งแรงของการยืดตัวคือปริมาณความต้านทานของวัสดุต่อการเปลี่ยนรูปแบบถาวร ในแง่ทั่วไป ค่าความแข็งแรงของการยืดตัวจะกำหนดว่าต้องทนต่อแรงกดดันมากเพียงใดโดยที่สกรู (ตัวอย่าง) จะไม่ถูกยืดออกอย่างถาวร ซึ่งใช้กับวัสดุที่ค่อนข้างนุ่ม

จุดยืดตัวของวัสดุที่ค่อนข้างแข็งจะไม่เด่นชัดนัก มันจะถูกแทนที่ด้วยความเครียดที่การยืดตัวถาวรอยู่ที่ 0.2% ในทางปฏิบัติ ทั้งภาระงานของตัวยึดหรือความเครียดจากการขันไม่ควรเกินค่าความแข็งแรงของการยืดตัวหรือขีดจำกัด 0.2%

การยืดตัวเมื่อแตก A [%] คือการยืดตัวถาวรที่วัดได้บนตัวอย่างที่แตกหักเมื่อเทียบกับความยาวที่วัดได้เดิม ข้อยกเว้นคือสกรู A1 ถึง A4 ซึ่งวัดบนสกรูขนาดเต็ม (ISO 3506)

ความแข็งโดยทั่วไปคือความต้านทานของวัสดุต่อการเจาะทะลุโดยตัวทดสอบ มีการทดสอบต่างๆ เพื่อกำหนดความแข็งของสกรู:

ความแข็งวิกเกอร์ส HV: ISO 6507

ตัวทดสอบ: พีระมิด (ครอบคลุมช่วงความแข็งทั้งหมดที่พบในสกรู)

ความแข็งบริเนลล์ HB: ISO 6506

ตัวทดสอบ: ลูกบอล

ความแข็งร็อคเวลล์ HRC: ISO 6508

ตัวทดสอบ: โคน

ข้อดีของการทดสอบความแข็งวิกเกอร์สคือวิธีนี้ครอบคลุมช่วงความแข็งทั้งหมดที่พบในสกรู สำหรับรายละเอียดเพิ่มเติม ดูที่ ISO 898 ส่วนที่ 1

ต้องการแปลงค่าความแข็งหรือไม่? เครื่องมือแปลงความแข็งออนไลน์ของเรา ช่วยให้คุณแปลงค่าความแข็งเป็นความแข็งหรือความแข็งเป็นค่าความต้านทานแรงดึงสำหรับเหล็กกล้าไร้สนิมและเหล็กหล่อที่มีโลหะผสมต่ำ.

พลังงานกระแทกของร่องบากคือพลังงานกระแทกที่ใช้ในระหว่างการทดสอบกระแทกร่องบาก ตัวอย่างที่มีร่องบากจะถูกนำมาจากสกรูใกล้กับพื้นผิว ตัวอย่างนี้จะถูกทำลายในเครื่องทดสอบกระแทกแบบลูกตุ้มด้วยการกระแทกเพียงครั้งเดียว มันให้ข้อมูลเกี่ยวกับโครงสร้างจุลภาค กระบวนการผลิตเหล็ก ปริมาณการรวมตัว ฯลฯ ค่าที่ได้ไม่สามารถใช้ในการคำนวณได้

การลดคาร์บอนเป็นการสูญเสียคาร์บอนที่ผิวของวัสดุเหล็ก (เหล็กกล้า) สำหรับรายละเอียดเพิ่มเติม ดูที่ ISO 898 ส่วนที่ 1